جز نقش صورتت دل، نقشی نمی پذیرد

تو جان نازنینی و ز جان نمی گزیرد

ما غرق آب و زاهد، دم می زند ز آتش

گو: دم مزن که این دم با ماش در نگیرد

پروانه وار خواهم، در پای شمع مردن

کو هر سحر به بویش، پیش صبا بمیرد